همچنین، استفاده منظم از مسواک و نخ دندان در مناطقی که ایمپلنت نصب شده و دندانهای اطراف آن بسیار مهم است. این اقدامات می توانند به دفع باکتری ها و پلاک های دندانی کمک کرده و به پیشگیری از بروز علت سیاه شدن لثه بعد از ایمپلنت کمک کنند. در صورتی که لثهها بعد از ایمپلنت سیاه شده و با علائمی مانند عفونت (عفونت ایمپلنت دندان) یا التهاب همراه باشد، باید به دندانپزشک خود مراجعه کرده و او را از وضعیت خود آگاه سازید. این وضعیت نشاندهنده التهاب در بافتهای نرم لثه و استخوانهای اطراف ایمپلنت است.
ممکن است آنتی بیوتیک های خوراکی تجویز شود، یا دارو ممکن است به صورت موضعی در لثه ها برای درمان عفونت در منبع آن تجویز شود. مواد غذایی سفت و خشک باشند قطعا باعث وارد شدن فشار بسیار به ناحیه ایمپلنت میشوند و خونریزی را افزایش میدهند. اغلب ایمپلنت دندان از جنس تیتانیوم است که قابلیت سازگاری بالایی با سیستم ایمنی بدن انسان دارد. اما اگر حتی درصد کمی بدن شما با تیتانیوم واکنش آلرژیک نشان دهد از ایمپلنت با جنس روکش زیرکونیا استفاده میشود. بهتر است حداقل به مدت دو ساعت پس از کاشت ایمپلنت کمی دراز کشیده و استراحت کنید به صورتی که سر کمی بالاتر از بدن باشد.
در این فرایند، لثه شما با یک چاقوی مخصوص جراحی بریده و کنار گذاشته میشود تا دندانپزشک بتواند، پایه ایمپلنت را درون استخوان فک شما قرار دهید. در نهایت و پس از تکمیل این فرایند، لثهی بریده شده مجددا به نقطه اولیه خود بازمیگردد و بخیه زده میشود. با توجه به تعریف علمی التهاب، حتی بریدگی دست با یک جسم نوک تیز هم نوعی واکنش التهابی در بدن به وجود میآورد و باعث بروز ناراحتی در فرد میشود. قرمزی و حساسیت لثه بعد از کاشت ایمپلنت ممکن است طبیعی باشد، اما در برخی موارد میتواند نشانهای از یک مشکل جدی مانند عفونت (پریایمپلنتایتیس) باشد.